بطور کلی شبیهسازهای پرواز به دو دستة شبیهسازهای ثابت (FTD) و شبیهسازهای متحرک (FFT ) طبقهبندی می گردد که بخش عمده ای از تمارین و آموزشهای خلبان توسط شبیه سازهای نوع اول یعنی شبیه سازهای ثابت صورت می پذیرد. شبیه سازهای ثابت غالبا جهت آموزش نحوه عملکرد آلات دقیق و همچنین رفتار دینامیکی هواپیما مورد استفاده قرار می گیرد. در این میان گروه دیگری از شبیه سازهای پرواز وجود دارد که برای بررسی رفتار سیستمهای ساخته شده و توسعه پیدا کرده در هواپیما استفاده می شود و هدف از طراحی و ساخت آنها آشنا کردن کاربران سیستم با عملکرد رفتاری آن، همراه با هزینه و خطر اندک می باشد؛ حال آنکه شبیهسازهای مهندسی در حوزة طراحی سیستمها به کار میروند و برای طراح این امکان را فراهم میکنند که پیش از آنکه دست به ساخت و آزمایش سیستم بزند، با هزینهای بسیار کمتر، از عملکرد رفتاری طرح مورد نظر خود آگاه شود. در دسترس داشتن شبیهسازی که دورنمایی همهجانبه و کامل از رفتار سیستم مورد بحث در اختیار طراح قرار دهد، در حال حاضر به عنوان یک نیاز غیرقابل انکار در فرایندهای مهندسی مورد توجه قرار میگیرد.